Δισκοκριτική Dark Tranquillity

Dark Tranquillity- “Fiction”
(Century Media Records)
Τελικά, όποτε είναι να κυκλοφορήσουμε τεύχος θα έχουμε και μια νέα κυκλοφορία αυτής της θρυλικής –πια- μπάντας. Οι Dark Tranquillity κυκλοφόρησαν για μια ακόμη φορά κάτι πολύ διαφορετικό από τις τελευταίες τους κυκλοφορίες στις όποιες η ακρότητα και οι ταχύτητες είχαν τον πρώτο λόγο. Το “Fiction” μας πάει κάτι χρόνια πίσω…
Πιστεύω ότι οι Dark Tranquillity κυκλοφόρησαν αυτόν τον δίσκο για να θυμίσουν στους νέους οπαδούς τους, τι έχουν ως σταθερές αξίες και τι έχουν ως πειραματισμούς. Ακόμα πιστεύω ότι θέλουν να δείξουν ότι το “Projector” και η συνέχεια του όνόματι “Haven” δεν είναι fillers στην πολυετή καριέρα τους. Ήταν η φυσική εξέλιξη της μουσικής τους και αυτό που ένιωθαν εκείνη την εποχή. Ήταν τα πρώτα στάδια της ωριμότητας τους και η μετάβαση σε πιο δύσκολα μουσικά μονοπάτια. Πολλοί τους είχαν κατηγορήσει για ξεπουλημένους, λόγω των samples και των ηλεκτρονικών στοιχείων που είχαν εισάγει στο τέταρτο άλμπουμ τους, οι ίδιοι οπαδοί όμως ήταν που βαράγανε τα κεφάλια τους με τα διάσπαρτα ηλεκτρονικά στοιχεία του “Haven”.
Το “Fiction” έχει μια δόση πειραματισμού μέσα του. Υπάρχουν λιγοστά samples και καθαρά φωνητικά. Υπάρχουν όμως και γυναικεία φωνητικά, που είχαμε να τα ακούσουμε από την εποχή του “Projector”. Το άλμπουμ χρειάζεται πολλές ακροάσεις, είναι δύσπεπτο. Υπάρχουν riffs που θυμίζουν καθαρόαιμο thrash όπως στο “Blind At Heart” και riffs που μας πηγαίνουν στην εποχή “Haven” όπως στο “Nothing To No one”. Τα “Inside The Participle storm” και “Misery’s Crown” είναι βγαλμένα από την περίοδο “Projector” και ενθυμίζει στους ακροατές ότι συναίσθημα και μουσική πρέπει να ταιριάζουν. Κομμάτια όπως “Focus Shift”, “Empty Me”, “The Lesser Faith” και “Terminus (Where Death Is Most Alive)” σε γυρνάνε πίσω στην εποχή του κολλοσιαίου “Mind’s I”. Τα “Icipher” και “The Mundane And The Magic” με έκαναν να τα ακούσω περισσότερες φορές απ’ τα υπόλοιπα. Συμπέρανα ότι αυτά τα κομμάτια είναι κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν έχουν ξανακάνει ως μπάντα. Είμαι της γνώμης ότι αυτά τα δυο άσματα λειτουργούν ως προπομποί για το επόμενο άλμπουμ. Ειδικά στο δεύτερο, χρησιμοποιούνται τρεις φωνές: brutal, καθαρά αντρικά και γυναικεία. Όπως παρατηρήσατε παραπάνω, ανέφερα τρεις δίσκους ως επιρροή και ο καθένας από διαφορετική εποχή της μπάντας. Οι Dark Tranquillity μάζεψαν όλο το παρελθόν τους, ενσωμάτωσαν και νέα στοιχεία και κυκλοφόρησαν ένα αριστούργημα.
Οι Dark Tranquillity αυτόν τον καιρό συμπληρώνουν 17 χρόνια καριέρας και δεν μ’ έχουν απογοητεύσει καθόλου τα εφτά χρόνια που τους ακολουθώ. Διαθέτω το ίδιο ενδιαφέρον προς σ’ αυτούς, όπως και πριν από εφτά χρόνια όταν μου είχε γράψει ο Νίκος το “Projector” απ’ όπου και τους έμαθα. Εγώ τους έμαθα πάνω στον πειραματισμό τους και πωρώθηκα όταν άκουσα και τα τρία προηγούμενα απ’ αυτό άλμπουμ τους. Πωρώθηκα γιατί διέκρινα την εξέλιξη που είχαν αυτά τα τσογλάνια απ’ τη Σουηδία και το ότι δεν κώλωναν ποτέ σε ταμπέλες και μαλακίες. Έκαναν, κάνουν και θα κάνουν ότι τους λέει η καρδιά και η ψυχή τους.
Γιατί να το αποκτήσετε: Διότι όταν κυκλοφορούν οι Dark Tranquillity, In Flames και Arch Enemy άλμπουμ, έχουμε γιορτή για το μελωδικό death metal.
Site: www.darktranquillity.com και www.youtube.com/dtofficial
9/10

Υ.Γ.: Γι’ αυτούς που κάθονται και τους λένε φλώρους λόγω samples κτλ για να τσεκάρουν και το project του Niclas, κιθαρίστα των Dark, όνοματι Laethora και μετά να μιλάνε…Γεμίσαμε «παντογνώστες» του ακραίου ήχου, που κάποιοι απ’ αυτούς δεν έχουν ούτε ένα γαμημένο δίσκο Morbid Angel στη δισκοθήκη τους…