Metal Healing 20-21-22 Ιουλίου, Δράμα

Metal Healing 2007
Before The Journey
Στα τέλη του 2006 είχαμε μάθει σύσσωμη η μεταλλική κοινότητα για ένα τριήμερο φεστιβάλ που θα πραγματοποιούταν στην Σταυρούπολη της Ξάνθης. Πολλά ονόματα ακουγόντουσαν και κάποια απ’ αυτά συμφώνησαν στην τελική να συμμετάσχουν σε αυτό το μεγαλειώδες γεγονός για τα δεδομένα της Ελλάδας και ειδικότερα της Βόρειας Ελλάδας. Εγώ όντας ενθουσιασμένος με αυτό το γεγονός αποφάσισα με άλλα δυο μέλη του περιοδικού ν’ ανέβουμε και να το καλύψουμε. Όμως μέσα στην Άνοιξη το φεστιβάλ αλλάζει χώρο και μετατίθεται στον Ε.Ο.Τ. Θεσσαλονίκης, κάτι σειρήνες αρχίζουν να ηχούν στα αυτιά μας περί πιθανής αναβολής του. Εισιτήρια έρχονται στα χέρια μας και μια βδομάδα πριν την αναχώρηση μας, μαθαίνουμε ότι έχει αλλάξει πάλι τοποθεσία το φεστιβάλ και αρχίζουμε να φοβόμαστε μπας και ανεβαίνουμε 1250km για το τίποτα.

The Departure 7:15
Στεκόμαστε στο λιμάνι του Ρέθυμνου για να μας μαζέψει το λεωφορείο για το λιμάνι της Σούδας(και όχι για το ψυχιατρείο). Επικρατεί περίεργη ησυχία στη διαδρομή για Σούδα, μόνο κάτι συζητήσεις με τον ξάδερφο για την κατάντια του Ελληνικού ποδόσφαιρου χάλαγαν την ηρεμία. Φτάνουμε στο λιμάνι της Σούδας και κατευθυνόμαστε με ένα σωρό μπαγκάζια στο πλοίο Πρέβελη με το όποιο και θα αναχωρούσαμε. Μετά τον έλεγχο των εισιτηρίων, ανεβαίνουμε στο κατάστρωμα όπου βρίσκουμε τον τρελό photo-reporter του περιοδικού, Jim. Συζητάμε γενικά για το ταξίδι και για το τι οικονομίες θα κάνουμε.
The Sea journey 8:00
Μέχρι τις 11 το βράδυ μας ακούει όλο το κατάστρωμα, εκτός απ’ τον northwind ο οποίος κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου και ή τύχη του δούλευε όπως είδε και ο ίδιος στα videos. Εφόσον δεν είχε άλλο ενδιαφέρον το κατάστρωμα λόγω του ότι είχε μείνει λίγος κόσμος για να μας ανέχεται, την κάναμε για το σαλόνι. Γύρω στις 3 λέμε να κοιμηθούμε. Ο γραφών όμως μπορεί να κοιμήθηκε και δυο ώρες.
The Train Journey 9:30
Παίρνουμε την απαραίτητη δόση βρώμας απ’ τον Πειραιά και κατευθυνόμαστε για σταθμό Λαρίσης με λιγοστό ύπνο ο καθένας στη διάθεση του. Φτάνουμε σταθμό Λαρίσης και ηρεμούμε για λίγο. Βγάζουμε εισιτήρια και επιβιβαζόμαστε στο τρένο. Η διαδρομή ξεκινάει και εγώ προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά τίποτα. Άρα “A piece of mind” στο discman και «Καθημερινή» στα χέρια για τις πρώτες ώρες του εξάωρου ταξιδιού. Αν θυμάμαι καλά μόνο δυο κοιμόντουσαν απ’ την παρέα. Όσοι κάνετε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, θα βαρεθείτε απίστευτα Βοιωτία και Φθιώτιδα.

Beautiful Salonica! 15:30
Φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη και είμαστε όμοιοι με τα zombies που παίζουν στο “Resident Evil”. Προσωπικά πιο εξουθενωμένος δεν έχω νιώσει ποτέ μου. Προσπαθούμε να βρούμε ταξί μέσα στο απέραντο εργοτάξιο που ονομάζεται συμπρωτεύουσα, τζίφος για ένα μισάωρο. Μόλις βρίσκουμε πέφτουμε σ’ ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα στη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι να φτάσουμε Βασιλίσσης Όλγας όπου και θα διαμέναμε σε φιλικό σπίτι. Πέφτουμε κομμάτια σε πατώματα και κρεβάτια. Ξυπνάμε και έχει νυχτώσει.

Night in Salonica 22:00
Πραγματικά η νύχτα σε αυτή την πόλη από τότε που είχα πρωτοέρθει με εκστασιάζει. Θα την χαρακτήριζα μια πόλη μέσα στα φώτα. Πολύ φωτεινή πόλη. Προτεραιότητα αποτελούσε σαβούρωμα σε πιτσαρία στην Τσιμισκή. Μετά ποτάκι με τον Θερμαϊκό στα πόδια μας στην αρχή της πλατείας Αριστοτέλους. Θέλαμε πάρα πολύ να πάμε Eightball για διάφορους λόγους δε πήγαμε. Κρίμα, γιατί είναι γαμάτο club και βρίσκεται και στην καλύτερη περιοχή της πόλης, τα γνωστά Λαδάδικα. Πίσω σπίτι πάλι γιατί είχαμε ξύπνημα πολύ νωρίς, τουλάχιστον αυτοί που ανήκουμε στο περιοδικό.

Πρώτη Μέρα
Main Stage: Rage-Orphaned Land-Nightstalker-Aborted-Deviser-Leave’s Eyes-Wastefall-Infidel-Silent Rage
Second Stage: Obduction-Crossfire-Bare Infinity-Embraced Depart κ.α.

The Bus Journey 9:00
Αυτό το σκέλος θα έπρεπε να χωριστεί σε δυο μέρη. Το ένα είναι το ταξίδι από το σπίτι που διαμέναμε για το σταθμό ΚΤΕΛ και το άλλο από το σταθμό για τη Δράμα. Παίρνουμε εισιτήρια και βλέπουμε ένα άτομο από τη φυλή μας να είναι στο λεωφορείο. Μετά από δυο ώρες διαδρομή, φτάνουμε Δράμα. Προλαβαίνουμε στο παρά πέντε το λεωφορείο για κοκκινόγια, εκεί κοντά ήταν η τοποθεσία που θα πραγματοποιούταν το φεστιβάλ.

The Arrival 11:30
«Επιτέλους!!!» Αναφώνησα όταν κατέβηκα απ’ το λεωφορείο. Περνάμε από check εισιτηρίων και εισερχόμαστε στο χώρο, τον οποίο θα χαρακτήριζα ιδανικό και πανέμορφο. Μπροστά σε χώρους μεγάλων ευρωπαϊκών φεστιβάλ, μπορεί να σταθεί αξιοπρεπέστατα δίπλα τους. Κατευθυνθήκαμε στο χώρο όπου θα διαμέναμε, ένας πολύ όμορφος χώρος με την απαραίτητη σκιά για να μη σε κάψει ο ήλιος αρχές Ιουλίου.
Ξεκίνησα να παρακολουθώ τους πολύ καλούς Obduction στη δεύτερη σκηνή , όμως ο ήχος τους έκανε τα νεύρα κρόσσια και δεν ολοκλήρωσαν το set τους. Αν θυμάμαι καλά, μετά η δεύτερη σκηνή δεν λειτούργησε καθόλου και οι Bare Infinity έπαιξαν στο main stage.
Infidel: το group του Κισατζεκιαν προσπάθησε να ξεσηκώσει με το heavy/doom του το λιγοστό κοινό αλλά τίποτα. Κατά τη γνώμη έπρεπε να λείπουν τα ειρωνικά σχόλια για την metal bolt productions απ’ τον τραγουδιστή γιατί δε βοηθάνε σε τίποτα.
Deviser: Ο φίλος μας ο Μάνθος και η παρέα τους τα πήγαν εξαιρετικά και δεν αντιμετώπισαν προβλήματα είτε με το κοινό είτε με τον κόσμο ο οποίος ήταν περισσότερος από πριν.
Nightstalker: Οι βετεράνοι του Ελληνικού stoner μας απέδειξαν γιατί είναι μια από τις καλύτερες μπάντες στην Ευρώπη στο χώρο που κινούνται. Παίξανε κομμάτια από το τελευταίο άλμπουμ τους αλλά και από πιο παλιά. Δεν πρόλαβα να δω όλο το show τους και δεν ξέρω αν έπαιξαν καμία διασκευή. Εξαιρετικός ήχος και φοβερή εμφάνιση από ένα συγκρότημα που αξίζει πολλά και έχει να μας δώσει ακόμα περισσότερα.
Aborted: Εκπληκτική εμφάνιση από τους βέλγους death metallers. Έπαιξαν κομμάτια από την τελευταία τους δουλειά. Οι κιθαρίστες ήταν όλα τα λεφτά, φοβερή τεχνική επί σκηνής. Ο κόσμος ήταν περισσότερος και υπήρχαν τα πρώτα mosh pits της βραδιάς. Πολύ λογικό για το είδος που παίζουν τα παλικάρια. Ρέστα έδωσε ο τραγουδιστής ο οποίος χτυπιόταν ανελέητα.
Orphaned Land: Οι ισραηλινοί metallers παρέδωσαν τα διαπιστευτήρια τους. Τους παρακολουθώ απ’ την εποχή του “Beloved Cry” και δεν μ’ έχουν απογοητεύσει. Καιρός ήταν να τους δούμε και live. Όμορφο δέσιμο σε μια δυνατή σκηνική παρουσία με υπέροχη ατμόσφαιρα. Έπαιξαν κομμάτια απ’ το τελευταίο τους άλμπουμ, απ’ το “Mabool” και απ’ το demo τους. Με άφησαν ευχάριστα έκπληκτο. Ανυπομονώ ν’ ακούσω το νέο τους άλμπουμ.
Leave’s Eyes: Δεν τους ξέρω καλά και την Liv δεν την παρακολουθώ από τότε που άφησε τους Theatre Of Tragedy. Το συγκρότημα έπαιξε αξιόλογα και γέμισε το κενό πριν τους Rage.
Rage: Καλώς την παρέα του Peavy, δεύτερη φορά τους βλέπω και είναι ακόμα καλύτεροι. Έπαιξαν κομμάτια όπως: “Down”, “Black In Mind”, “Higher Than The Sky”. Να σας πω την αλήθεια δε θυμάμαι άλλα. Μπορώ να σας πω όμως ότι έπαιξαν εκπληκτικά με περίσσια όρεξη. Βρισκόντουσαν σε εξαιρετική φόρμα και ο drummer τους τα «έσπασε» στο solo του, όπως και Victor στο κιθαριστικό. Πραγματικά εντυπωσίασαν με την εμφάνιση τους. Κατάρες στο μαλακισμένο που πέταξε το μπουκάλι στον Peavy.
After the show: τι?!?!?! Την πέσαμε στη σκηνή ξεροί και με καθόλου όρεξη να δούμε ολόκληρο το strip live show.

Δεύτερη μέρα
Septic Flesh-The Haunted-Nightrage-Mystic Prophecy-Moonsorrow-Lunar Sea-L.O.S.T.-Distortion Of Perception
Second Stage: Wotan-Marauder-Strikelight-Definitive-Dimlight

Άγριο ξύπνημα μέσα στην φύση και άμεση προτεραιότητα ένα καλό ντους μιας και βρωμάγαμε όλοι. Κάτι καλό ακουγόταν απ’ τη δεύτερη σκηνή και είπα να πεταχτώ μια βόλτα. Οι Dimlight έκαναν soundcheck και έπαιξαν ένα ολόκληρο κομμάτι, αυτή η μπάντα τα «σπάει». Αργότερα την κάναμε για να κατέβουμε Δράμα για προμήθειες…όμως κάπου χαθήκαμε στο δρόμο…γιατί πήγαμε απ’ την αντίθετη κατεύθυνση και έτσι βρεθήκαμε κοντά σε κάτι χωριά. Ευτυχώς ήρθε και μας μάζεψε για καλή μας τύχη ένα λεωφορείο. Πήγαμε Δράμα και πραγματοποιήσαμε εισβολές σε σούπερ μάρκετ. Γυρίσαμε στο χώρο του φεστιβάλ πετυχαίνοντας:
L.O.S.T.: Πολύ καλό thrash/death από τους Ρουμάνους οι όποιοι έπρεπε να τύχουν καλύτερης αποδοχής απ’ το κοινό. Εμένα μου άρεσαν, αφήστε που σαν τύποι δίνουν ρέστα.
Lunar Sea: Οι Ιταλοί…Children Of Bodom δεν έχουν να ζηλέψουν και πάρα πολλά από τους Φιλανδούς συνάδελφους τους. Πολύ όμορφο και μελωδικό death metal με progressive αποχρώσεις. Το group στήθηκε πολύ καλά στη σκηνή και ήταν γεμάτο ενέργεια. Έπρεπε να τύχουν και αυτοί καλύτερης αποδοχής απ’ το κοινό.
Moonsorrow: Οι ξεχασμένοι από μένα, Moonsorrow. Αυτούς τους θεωρούσα πάντα φλύαρους λόγω των μεγάλων σε διάρκεια κομματιών τους. Η σκηνική τους παρουσία με εξέπληξε ευχάριστα, όπως και η απόδοση τους σε κομμάτια δύσκολα. Με μια λέξη: Επαγγελματίες.
Mystic Prophecy: Ένας φίλος απ’ τα παλιά μας επισκέφθηκε. Ο Δημήτρης Λιαπάκης και η μπάντα του ήταν εκπληκτικοί. Έπαιξαν κομμάτια από το νέο τους άλμπουμ “Satanic Curses” και από το προηγούμενο τους “Savage Souls”. Οι Mystic Prophecy ήταν γεμάτοι δύναμη και ενέργεια, κατευχαρίστησαν τον κόσμο που τους παρακολούθησε με δυναμικό και τραχύ power metal τους. Αναλλοίωτοι στον χρόνο.
Nightrage: Η παρέα του Μάριου μας έδωσε ένα γερό χτύπημα με το μελωδικό και οργισμένο death metal τους. Έπαιξαν κομμάτια από το νέο τους άλμπουμ “A new disease is born” και από το πρώτο τους άλμπουμ. Αυτή η μπάντα με τα ταλέντα που κουβαλάει έχει να μας δώσει πάρα πολλά ακόμα. Όταν ακολουθείς τον δρόμο σου και ζεις το όνειρό σου, ο οπαδός που σε ακολουθεί νιώθει εξίσου τυχερός που ακούει τέτοια μουσική. Ένα καλό πρόγευμα για το κυρίως πιάτο.
The Haunted: Οι Σουηδοί super stars μας διέλυσαν και προσπαθούσαμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας μετά το πέρας όλων των γκρουπ. Τους Σουηδούς τους παρακολουθούσα για δεύτερη φορά, αυτή την φορά όμως με ξέκαναν με τους ύμνους έπαιξαν. Έπαιξαν κομμάτια από το νέο τους άλμπουμ αλλά και από τα δυο πρώτα. Αποκορύφωμα το “Buller Hole”, της πουτάνας στο Mosh pit!
Septic Flesh: Τον Σπύρο και την μπάντα του τους είδα από μακριά γιατί ήμουν κομμάτια. Μαζί με τους Rotting Christ είναι απ’ τις καλύτερα σχήματα στο χώρο του ακραίου metal. Έπαιξαν κομμάτια απ’ όλα σχεδόν τα άλμπουμ τους και ένα ή δυο απ’ το επερχόμενο υλικό τους. Κορυφαία σκηνική παρουσία και επαγγελματική απόδοση όλων των κομματιών χαρακτηρίζουν την εμφάνιση τους. Κορυφαίες στιγμές: “Marble Smiling Face”, “Little Music Box”, “Εσοπτρον”, “The Eldest Cosmonaut”, “Faust” και “Unbeliever”.
After The Show: Παρότι ήμουν κομμάτια και οι άλλοι είχαν πάει να την πέσουν, έκατσα να δω ένα show με κεριά. Τίποτα αξιόλογο, βαριόμουν απίστευτα και σχεδόν κοιμόμουν όρθιος. Όπως και οι περισσότεροι εκεί…

Τρίτη Ημέρα
Main Stage: Destruction-Firewind-Pentagram-Naer Mataron-Ektomorf-Crossover-Inactive Messiah-Emerald Sun-Demenzia
Second Stage: Koronzon-Hot Stuff-Nadir-Hard Slan-Sprectal Realms-Profane Prayer

Άγριο ξύπνημα και πάλι και κατευθείαν στα ντους για να φύγει όλο το βασίλειο των εντόμων δίπτερων, λεπιδοπτέρων, ακάρεων και ότι άλλο κάτσει! Μόλις πραγματοποιήθηκε αυτή η άκρως επιτακτική ανάγκη, σαβούρωμα και εμπρός για να δω τους πολύ καλούς κατ’ εμέ Koronzon στη δεύτερη σκηνή.
Koronzon: Αυτή η μπάντα είναι όλα τα λεφτά, πολύ όμορφο ακραίο metal που δε χρήζει ταμπέλας. Είναι κάτι ανάμεσα σε thrash και death. Η μπάντα μέσα σε αντίξοες συνθήκες και μπροστά λιγοστό κοινό έδωσε τα πάντα για να μην πάει στράφι όλο αυτό το ταξίδι που έκαναν. Εμένα με ικανοποίησαν απολύτως και δε θα με χάλαγε αν κατέβαιναν μια βόλτα και στη μεγαλόνησο.
Αμέσως μετά, πετάχτηκα στη main stage για να παρακολουθήσω τους:
Emerald Sun: Μπράβο στα καρντάσια απ’ την Καλαμαριά της συμπρωτεύουσας. Τους παρακολουθώ απ’ την εποχή που κυκλοφορούσαν τα demo τους, όμως δε τους έδινα και πολύ σημασία. Τώρα που κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ θα τους παρακολουθώ ανελλιπώς. Έπαιξαν μελωδικό power metal βγαλμένο απ’ την εποχή των “Keepers…” των Helloween και του “Land Of The Free”. Πραγματικά μια πολύ αξιόλογη μπάντα.
Crossover: Οι Crossover είναι κορυφαίοι και δε σηκώνω κουβέντα. Ο Zion έτρεχε σαν τον βέγγο σε όλο το φεστιβάλ και σηκώθηκε και έπαιξε και μάλιστα μας πήρα τα μυαλά τόσο με τα κομμάτια της μπάντας του όσο και με την πολύ καλή διασκευή στο “Sign of evil existence” των Rotting Christ. Έτσι απλά, αυτή η μπάντα δεν χρειάζεται πολλές αναλύσεις.
Μετά ήρθαν τα παρατράγουδα για εμάς. Μιας και είχαμε το πρόβλημα της ελεύθερης μετακίνησης στη Δράμα και πίσω στο χώρο αλλά και γενικά του ταξιδιού. Κάναμε μια τεράστια βλακεία να μην κλείσουμε εισιτήρια επιστροφής με τον Ο.Σ.Ε. και έτσι πήραμε τηλέφωνο εκεί και μας είπαν ότι όλα είναι κλεισμένα. Κατά τις 7 το απόγευμα φτάσαμε στη Δράμα με ωτοστόπ και γυρνάγαμε την πόλη μέχρι να φτάσει 3:30 τα ξημερώματα οπότε και θα αναχωρούσαμε για Αθήνα.

"Καντήλια"
• Η διοργάνωση του φεστιβάλ ήταν πολλά υποσχόμενη αλλά όχι να την τρέχουν 4-5 άτομα.
• Γαμωτο!!!! Ενάμιση μήνα πριν ζήτησα πάσσο για να παίρνουμε συνεντεύξεις ως έντυπο και στο τέλος δεν είχαν το όνομα μας!Εντάξει, μου το έχουν ξανακάνει, αλλά για κάτσε ρε φίλε σου έρχομαι απ’ την άλλη άκρη της Ελλάδος για να σου καλύψω το φεστιβάλ και συμπεριφέρεσαι έτσι? Το αποτέλεσμα ήταν να τρέχουμε σαν τον Βέγγο για να πάρουμε κάποιες λιγοστές αράδες από την εκάστοτε μπάντα. Έλεος!
• Η κατάσταση με τον ΟΣΕ που δεν μπορείς να κάνεις τηλεφωνικά κράτηση εισιτηρίων μια ημέρα πριν.
• Η δεύτερη σκηνή που την πρώτη ημέρα δε λειτούργησε καθόλου αλλά και τις επόμενες ημέρες που υπήρχαν πολλά προβλήματα σε αυτή.
• Την έλλειψη συγκοινωνίας για να πάμε Δράμα από τον χώρο του φεστιβάλ.
• Ο λιγοστός κόσμος. Καθίστε ρε καρντάσια, 24 άτομα από την Κρήτη και 40 από τη Σαλόνικα τη συμπρωτεύουσα της χώρας? Ντροπή, έτσι?
• Έχασα Firewind,destruction,Pentagram,Naer mataron!!! Ανάθεμα σας!!!





Παραλειπόμενα
• Στην αρχή του ταξιδιού όταν φτάσαμε στο λιμάνι της Σούδας και ανεβήκαμε στο πλοίο και τακτοποιηθήκαμε, κατεβήκαμε και εισβάλαμε σαν τους Ούνους σε ένα mini market. Πήραμε αλκοόλ, γάλατα, πατατάκια και ένα κάρο χρήσιμα πράματα. Γαμώτο, Έπρεπε να τραβηχτεί video η έντρομη υπάλληλος.
• Όσο ήμασταν στο σαλόνι και μέχρι να κοιμηθούμε πίναμε αψέντι και πετάγαμε ο ένας στον άλλον τα sleeping bag. Μια κοπέλα νεύριασε αλλά δε δώσαμε και πολύ σημασία.
• Όταν πέσαμε για ύπνο στο πλοίο, ήμασταν οι μοναδικοί που κοιμόντουσαν μέχρι τις 6:30 το πρωί, μέχρι που ήρθε ένα γκαρσόνι και μας ξύπνησε και μας την έλεγε άγρια. Είχαμε κοιμηθεί το πολύ δυο ώρες και είχαμε και αυτόν να κράζει πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Έφαγε το απαραίτητο γράψιμο και κατεβήκαμε στον Πειραιά.
• Στον σταθμό Λαρίσσης μπήκαμε στη σειρά για τα εισιτήρια, όμως δεν είπαμε ότι είμαστε παρέα και έτσι μας έβαλε σε διαφορετικά βαγόνια. Κάναμε ολόκληρη ανακατάταξη της σειράς για να ξαναβγάλουμε εισιτήρια για το ίδιο βαγόνι τουλάχιστον.
• Η εκφράσεις τρόμου εμένα κα του Northwind όταν περνάγαμε από τη γέφυρα του γοργοποτάμου κοιτάζοντας τον φορέα γκαντεμιάς ονόματι ξάδερφο!
• Όταν φτάσαμε στο σπίτι της φίλης μας Μάρθας όπου δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε την πόρτα της και μας είχε πει να μην κάνουμε φασαρία γιατί η σπιτονοικυρά της δεν έπρεπε να μάθει ότι θα μέναμε εκεί γιατί θα έκανε έφοδο.
• Ο ταξιτζής που μας γύρισε απ’ τα Λαδάδικα που την είχε δει Raikonen και κυνήγαγε μια BMW για να την προσπεράσει και να δει την γκόμενα που καθόταν στη θέση του συνοδηγού. Φτάσαμε σώοι και αβλαβείς.
• Όταν ξυπνήσαμε αξημέρωτα και είδαμε τι είχε κατεβάσει ο Κώστας όταν κοιμόμασταν. Πάει ο θείος Jack…Α! Θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη απ’ την Μάρθα που τράβηξα με την κάμερα τα ξεχασμένα DVD που δεν είχε γυρίσει και το έμαθε ο αδερφός της ο Ζακ και τα πήρε!
• Όταν φτάσαμε Δράμα και είδαμε ότι ήμασταν οι μοναδικοί που δεν είχαν σκηνή, αλλά μόνο υπνόσακους.
• Το ωτοστόπ που κάναμε και μας πήρε ένα παλικάρι απ’ τη Λάρισα και την ατάκα που πέταξα όταν μιλάγαμε για Black metal. «Οι Naer Mataron είναι άλλου παπά ευαγγέλιο» και ανταπάντησε «τι λες?θα ρίξει φωτιά και θα μας κάψει!».
• Το γυρολόι του αψέντι σε όλο το φεστιβάλ και οι υπογραφές των the haunted επάνω στο μπουκάλι. Όλοι μας κοίταζαν παράξενα.
• Οι «βόμβες» σφηνάκια του Νάστου όσο ήμουν στην άλλη παρέα από το Ρέθυμνο.
• Το σπασμένο νύχι μου στο πόδι στο τελευταίο κομμάτι των The Haunted, γκαντεμιά!
• Τα «σήκω-κάτσε» του Jimmy της άλλης παρέας απ’ το Ρέθυμνο στο moshing στους The haunted. Είναι θαύμα ότι έφυγε σώος.
• Το συνεχές τρέξιμο μας απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ για συνεντεύξεις σε όλο το φεστιβάλ.
• Η έκπληξη μου όταν άκουσα ότι ο Γιώργος που έχει την εκπομπή Secret of steel έκανε τη διαδρομή Δράμα-Θεσσαλονίκη πήγαινε έλα πρωί και βράδυ αντίστοιχα. Χαράς το κουράγιο σου ρε φίλε…
• Τα all time classic σουβλάκια του φεστιβάλ.
• Oι ώρες που γυρνάγαμε σαν τα κοράκια στην πόλη της Δράμας όλη τη νύχτα σχεδόν για να περάσει η ώρα και να πάρουμε το τρένο.
• Η κατάσταση μας 3:30 το πρωί που βλέπαμε σαν οπτασία το τρένο να έρχεται.
• Μόλις μπήκαμε στο τρένο, η κατάσταση χειροτέρευε. Δεν είχαμε αριθμούς θέσεων και έτσι σε κάθε στάση μας σηκώνανε απ’ τις θέσεις.
• Κλείσαμε μάτι μετά τη Λάρισα!!!
• Ο Jimmy s που το έκανε μονοκόμματα το ταξίδι μέχρι τα Χάνια, παραλίγο να βλέπει πιγκουΐνους να πετάνε απ’ την εξάντληση. Εγώ κοιμήθηκα 14 ώρες. Ο Northwind βολόδερνε στο λεκανοπέδιο ντάλα μεσημέρι(τα συμπεράσματα δικά σας).

Feel Sorry…
Στο ραδιοταξί ο «Τάκης» για το στήσιμο που έφαγε. Για την ακαταστασία στο σπίτι της Μάρθας. Στον πηγαιμό και συγκεκριμένα στο τρένο όπου κάτι κοπέλες είχαν τους σωστούς αριθμούς θέσεων και εγώ έλεγα ότι δεν χρειάζονται αριθμοί για τις θέσεις, Άντε γεια! Στους Λαρισαίους όπου στον πηγαιμό όταν φτάσαμε Λάρισα, ο Northwind είπε φωναχτά: «Τι είναι η Λάρισα? Μια κουτσουκέλα σ’ ένα κάμπο…», πάλι καλά που δε φάγαμε ξύλο.

Thanks to…
Τους ανθρώπους που μας εξυπηρέτησαν κάνοντας ωτοστόπ οποιαδήποτε στιγμή της κάθε ημέρας, τον Δημήτρη Λιαπάκη που με έβαλε μέσα για να πάρω συνέντευξη για τους Mystic prophecy.Ακόμα ευχαριστούμε τα μέλη των Rage, Leave’s eyes,L.O.S.T. και Orphaned land που μας δεχτήκαν για συνεντεύξεις. Τον Zion που μας εξυπηρετούσε κάθε τρεις και λίγο. Τον σταθμάρχη που μας εξυπηρέτησε και με το παραπάνω για να μπούμε στο τρένο, έστω και χωρίς θέσεις και φυσικά τη Μάρθα για τα κλειδιά.

Hails to…
Bloodcult team, secret of steel και όλη την παρέα από το Ρέθυμνο. Αχιλλέα και Γιάννη από Αθήνα, Σοφία από Metal hammer, Στράτο από Metal Invader, Σπύρο από Septic Flesh, τον συνεπώνυμο μου κιθαρίστα των Emerald sun, Obduction, Bare infinity, το φαινόμενο αντοχής Εύα (α ρε κολλητάρι), στην κορεάτισα/Κινέζα/Γιαπωνέζα (δεν γνωρίζω τι εθνικότητας ήταν) που της πήρα συνέντευξη για 20” όντας μεθυσμένος. Στους νοσηλευτές που υπήρχαν εκεί για κάθε ενδεχόμενο. Και σε όλες τις βορειοελλαδίτισσες!!!!