Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Δισκοκριτική Paradise Lost

Paradise Lost: “In Requiem”
Οι Paradise lost μετά τον τελευταίο και ομώνυμο δίσκο τους επανήλθαν δριμύτεροι στην μεταλλική μουσική σκηνή με ένα νέο album εν ονόματι "In Requiem”.Σίγουρα ο τίτλος είναι ενδεικτικότατος του περιεχομένου του album.Η μπάντα πάντως κατάφερε για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια να μας υπενθυμίσουν ποια είναι η πραγματική τους ταυτότητα! Το “In Requiem” είναι ένας νέος δίσκος από τον οποίο το βρετανικό group φαίνεται ιδιαίτερα οργισμένο, κάπως φαρμακωμένο...Μάλιστα το artwork του δίσκου ακολουθεί πιστά το περιεχόμενο του.
Οι συνθέσεις δεν παύουν για άλλη μια φορά να είναι κορυφαίες ,μεγαλειώδεις. Κυριαρχούν δυνατά riff και η φωνή του Holmes είναι ότι πρέπει πάνω σε αυτά. Οι στίχοι ακολουθούν την μουσική. Υπάρχουν φράσεις πολύ δυνατές εκεί ακριβώς που χρειάζονται. Στίχοι που αφήνουν τον ακροατή να παρασυρθεί από τις λέξεις ακόμη και αν δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα.
Η αυλαία ανοίγει με ένα επιβλητικό εισαγωγικό κομμάτι το “Never for the damned” και πέφτει με ένα άκρως δραματικό, το “Your own reality”. Υπάρχουν αρκετά ρυθμικά κομμάτια τα “Ash and Debris”,”Beneath black Skies”, “Enemy” στα οποία υπάρχει απόλυτο ή μάλλον ένα απίστευτο δέσιμο μουσικής, ρυθμού και στίχου. Κομμάτια όπως το “Fallen Children” και το ”Sedative God” είναι ανοιχτά σε ερμηνείες και έχουν κάποιες θρησκευτικές αναφορές. Το “Requiem” είναι ένα κλασσικό old school Paradise lost κομματιού μιλάει για φόβο, ενώ τα “Enemy” και “Unreachable” ξεχειλίζουν από μίσος, πικρία και οργή.
Οι Paradise Lost είναι ένα από τα πολύ καλά συγκροτήματα στον χώρο του metal.H μπάντα δεν έχει αλλάξει ύφος και στυλ από το “Draconian Times”. Να επισημάνω βέβαια ότι το “In Requiem” δεν αποτελεί νέο “Icon”. Άλλες εποχές...Άλλοι τρόποι σκέψης!!! Αφήνει όμως τον ακροατή να ψάχνει και να αναζητεί.
Γιατί να τον αποκτήσετε: Είναι ένα πολύ καλό album με γαματους στίχους και.....είναι PARADISE LOST!!! Ακούστε το και τα συμπεράσματα δικά σας! Θα σας αρέσει!
8.5/10 Akasha
Σ.υ.υ.: Όταν φώναζα εγώ ότι τα “One Second”, “Host” και “Symbol Of Life” είναι πειραματισμοί που θα χρησιμεύσουν ως αναπόσπαστα στοιχεία στο μέλλον και μαζί με αυτά του ένδοξου παρελθόντος θα συνάψουν εξαιρετικά δημιουργήματα στο χώρο της μουσικής μας, οι περισσότεροι μου έριχναν καντήλια. Το ομώνυμο τους και το “In Requiem” είναι απτές αποδείξεις αυτού που έλεγα. Πότε θα καταλάβετε ότι η μουσική μας έχει ανάγκη την εξέλιξη? Οι Paradise Lost μας τσάκισαν και δείχνουν τον δρόμο, όσοι έχουν κότσια ακολουθούν…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου