Δισκοκριτική Testament

Testament-Formation of damnation
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα η όποια για πολλά χρόνια έμενε στη σκιά των μεγάλων thrash metal group των Η.Π.Α.. Μπορούμε να της δώσουμε τον χαρακτηρισμό σαν μια μπερδεμένη και αδικημένη μπάντα. Μπερδεμένη γιατί σε όλη τη διάρκεια της μέχρι τώρα δισκογραφίας της έχει σκαμπανεβάσματα και αδικημένη ως αναφορά την μέχρι τώρα αναγνώριση της από το ευρύτερο κοινό του metal και όχι μόνο του ακραίου. Λοιπόν, μετά το θεϊκό “The gathering” έρχεται το “Formation of damnation”, ένα άλμπουμ που πρέπει να ξεπεράσει τον προκάτοχο του ή να είναι ισάξιο.
Το “Formation of damnation” είναι διαφορετικό από το “The gathering”. Είναι πιο old school και περιορίζεται στον thrash metal ήχο. Δεν θα ακούσουμε σε τόσο μεγάλο βαθμό death metal συνθέσεις όπως στο προκάτοχο του. Οι κιθάρες είναι βγαλμένες από το bay area και δεν έχουμε σουηδικές αναφορές, μπορώ να πω ότι θυμίζουν Slayer στις μελωδίες και παλιούς Exodus στα riff. Βέβαια δεν είναι επιρροές αυτά, απλά όταν το ακούει κάποιος το άλμπουμ του έρχονται στο μυαλό συγκεκριμένες μπάντες. Η επιλογή του Barker πίσω από το drum kit είναι εξαιρετική και συνάμα ενδιαφέρουσα, μιας και ακούμε αυτόν τον drummer και σε άλλο είδος εκτός από black metal. Όμως, εγώ θα προτιμούσα τον Gene Hoglan για ευνόητους λόγους. Ο Chuck Billy βγάζει τα λαρύγγια του και τραγουδάει με περίσσιο θράσος. Το “Formation of damnation” ξεκινάει με την επική εισαγωγή “For the glory…” και στη συνέχεια ο ακροατής παρασύρεται από ένα ντελίριο thrash metal συνθέσεων “More than meets the eye”, “The evil has landed”, “Τhe formation of damnation”, “Dangers of the faithless” και “The persecuted won’t forget”. Ειδικά τα “Formation of damnation” και “The persecuted won’t forget” έχουμε κοπάνημα όσο δε πάει μιας και οι ταχύτητες πιάνουν κόκκινο. “Henchmen ride” και “Killing season” τα επόμενα κομμάτια και εδώ έχουμε το μεγαλείο των solo μέσα σε δυο mid tempo συνθέσεις. Τα επόμενα “Afterlife” και “F.E.A.R.” είναι εξαιρετικές συνθέσεις, το δεύτερο όμως κλέβει την παράσταση μιας και είναι πιο άμεσο, ένα απ’ τα πιο δυναμικά κομμάτια του άλμπουμ. Στο τελευταίο κομμάτι όνοματι “Leave me forever” έχουμε πολύ γαμάτο μπάσο και είναι και κάπως πειραματικό μιας και έχουμε πολύ σιγανά μέρη για το είδος που παίζουν οι κύριοι. Εξαιρετική σύνθεση.
Γενικά, το “Formation of damnation” είναι ένα σκαλοπάτι πιο κάτω από το “The Gathering”. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι είναι ένα μέτριο ή απλώς καλό άλμπουμ. Είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ το όποιο θα το ακούς συνέχεια και δε θα το βαριέσαι. Σε δεσμεύει από το πρώτο άκουσμα που θα του ρίξεις μιας και έχει πιασάρικες μελωδίες και πολλές εναλλαγές όσον αφορά τα riff. Το “Formation of damnation” είναι ένα πολύ καλό έως εξαιρετικό άλμπουμ.
Γιατί να το αποκτήσετε: όσοι τους ακολουθείτε πιστά, το έχετε ήδη προμηθευτεί. Οι υπόλοιποι, σπεύσατε…
8.5/10